گم شدن حقيقت در طوفان توئيتها

به گزارش سرويس بين الملل خبرگزاری صدا و سیما؛ روزنامه واشنگتن پست نوشت:در جنون دوره ترامپ، چیزهای وحشتناکی اتفاق می افتد که تقریبا توجه خاصی هم به آن نمی شود. یک مطلبی اعلام می شود، برخی خبرها نوشته می شود و موضوع سریعا در طوفان توییت ها و دروغ های دیوانه وار و نیز ابراز خشم و انزجار مخالفان ترامپ ناپدید می شود.
این روزنامه آمریکایی در مقاله ای به قلم ای جی دیون با عنوان «آیا می توان صادقانه باور داشت سیاست های ترامپ موجب شکوه و عظمت آمریکا می شود؟» افزود یک نمونه خوب آن تصمیم ماه گذشته دولت آمریکا برای کاهش تعداد آوارگان مجاز به ورود به خاک این کشور برای سال آینده از رقم 45000 هزار نفر، که خود یک رقم بی شرمانه پایین است، به رقم 30 هزار نفر.
این رقم پایین ترین رقم تعیین شده برای سقف ورود پناهجویان به آمریکا از زمان شروع این برنامه در سال 1980 است. باراک اوباما رئیس جمهور پیشین آمریکا در سال آخر دوره ریاست جمهوری خود رقم 110 هزار نفر را به عنوان سقف برای این برنامه ارائه کرده بود.
این تصمیم تحت هر شرایطی اقدامی کوته بینانه، ناخوشایند، به لحاظ سیاسی فرصت طلبانه و به صورت شرم آوری مغایر با آن چیزی است که ما به عنوان ارزش های آمریکایی در نظر می گیریم. همانگونه که جیم مک گاورن نماینده دموکرات ایالت ماساچوست در کنگره گفت ظالمانه و نادرست بودن این تصمیم زمانی بیشتر می شود که به این مسئله توجه کنیم که جهان با «بدترین بحران آوارگانی از زمان جنگ دوم جهانی روبرو است».
مک گاورن اخیرا به من گفت:«ما به آن پشت کردیم، آن هم در شرایطی که می بایست نقش پیشرو بر عهده می گرفتیم.»
دیوید میلیبند رئیس کمیته نجات بین الملل در مصاحبه ای گفت:«دولت ترامپ این برنامه (پذیرش پناهجویان) را نابود کرده است. آمریکا در حال بستن درهای خود به روی آسیب پذیرترین مردم جهان است و این امر چراغ سبزی برای دیگران است تا همین کار را انجام دهند.»
آیا صادقانه می تواند باور کرد که این امر باعث بزرگ شدن و عظمت آمریکا می شود؟
این تراژدی اخلاقی یک تراژدی سیاسی نیز است. به لحاظ تاریخی، مسئله اسکان پناهجویان در آمریکا یک مسئله مورد توافق دو حزب عمده بود. دولت های جمهوری خواه و دموکرات می دانستند که با توجه به ثروت و موقعیت بین المللی آمریکا، این کشور نه تنها در بحث کمک های انساندوستانه یک سری تعهداتی دارد بلکه منافعی نیز برای آن به همراه دارد زیرا تمرکز گسترده پناهجویان در هر منطقه از جهان خطراتی در زمینه بی ثباتی به همراه دارد.
مک گاورن گفت:«بخشی از کاری که ما برای دفاع از سرزمین خود می توانیم انجام دهیم این است که نگذاریم کودکان در اردوگاه های آوارگان بزرگ شوند زیرا این امر خصومت نسبت به ما را افزایش می دهد. این دقیقا همان جایی است که تروریسم پرورش می یابد.»
بارقه های امیدی از همکاری میان دو حزب درباره این مسئله دیده می شود. مک گاورن به همراه رندی هالتگرن نماینده جمهوری خواه ایلینوی ریاست کمیسیونی موسوم به کمیسیون حقوق بشر تام لانتوس را بر عهده دارد مدافع حقوق پناهجویان است. آنها در بیانیه ای از این تصمیم دولت انتقاد کردند.
آنها گفتند :«آمریکا نمی تواند نقش خود را به عنوان پناهگاهی امن برای افراد و خانواده هایی که از خشونت، ناامنی و آزار و اذیت فرار می کنند نادیده بگیرد.»
هالتگرن در مصاحبه ای با اشاره به اینکه تعداد واقعی پناهجویانی که پذیرش می شوند بسیار کمتر از رقم اعلام شده است گفت:«ما بهتر از این می توانیم کار کنیم. این ها افرادی هستند که به دنبال چیزی جز محل امن برای خود نیستند. آنها به سختی تلاش می کنند و از خانواده خود مراقبت به عمل می آورند. این بخشی از داستان است که به حد کافی به آن پرداخت نمی شود.»
ولی جمهوری خواهی برای ترامپ به این معنی است که به بهانه حملات با انگیزه سیاسی به پناهجویان تازه وارد، از عزت و شرف ذاتی انسانی روی گردان شویم.
سیاست کاهش مجوز ورود پناهجویان به آمریکا به شدت توسط استیون میلر مشاور ارشد رئیس جمهور آمریکا به جلو برده شده است. میلر بر اساس گزارش ها توانست بر اعتراضات وزارتخانه های دفاع و امور خارجه غلبه کند. این دو وزارتخانه این ادعای میلر را که ورود پناهجویان بیشتر باعث خواهد شد عقب ماندگی در بخش رسیدگی به پرونده پناهجویان تشدید شود به چالش کشیدند.
همانگونه که اظهارات هالتگرن درباره پناهجویان نشان می دهد مرتبط دانستن پناهجویان با تروریسم، یک اهانت دروغ است زیرا فرایندی که برای بررسی سوابق و مشخصات افراد وجود دارد بسیار گسترده و جامع است. موسسه کاتو در سال 2016 در گزارشی اعلام کرد احتمال اینکه در هر سال یک آمریکایی در یک حمله تروریستی به دست یک پناهجو کشته شود یک در سه میلیارد و 640 میلیون است.
مشمئزکننده تر نیز این مسئله است که دولت آمریکا فرایند ورود به آمریکا را برای آن دسته از عراقی ها و افغان هایی دشوار کرده است که در جریان جنگ به دیپلمات ها و ارتش آمریکا در این کشورها کمک کردند.