دنیای اشارهها
امروز به نام کسانی است که از نعمت شنیدن محروم اند، اما با تحرک و احساس به زندگی لطافت دیگری بخشیدند.
به گزارش
خبرگزاری صدا و سیما مرکز آبادان؛ روز سی ام سپتامبر به عنوان روز جهانی ناشنوایان نامگذاری شده است هدف از این نامگذاری، ارتقای فرهنگ ارتباط با ناشنوایان، دانستههایی از زبان اشاره و آگاهی سیاست مداران و همچنین عموم مردم از مشکلاتی است که این قشر با آن رو به رو هستند.
در اهمیت حس شنوایی، این گفته هِلِن کِلِر، گویاتر از هر سخنی است. او که با وجود نابینایی و ناشنوایی، یکی از موفقترین افراد استثنایی است، میگوید: «اگر این فرصت به من داده میشد که یکی از دو حس خود را بازیابم، ترجیح میدادم نابینا بمانم، ولی بشنوم»
اگر از نعمت شنوایی محروم باشیم، هرچند آموختن برای ما ناممکن نمیشود، ولی بسیار دشوار است. پس توجه به این نعمت بزرگ الهی که یکی از راههای بسیار مهم آموختن و فهمیدن است، حالت سپاس را پیش میآورد و تصور نبود آن کافی است تا به ارزش آن پی ببریم.
اولین معلم گلهای خاموش در ایرانجبار باغچهبان (عسکرزاده) یکی از خادمان پرتلاش فرهنگ ایران و به معنی واقعی کلمه معلم بود.
وی مؤسس اولین کودکستان (باغچه اطفال) در تبریز بود. باغچهبان را باید اولین کسی دانست که در ایران، آموزش سمعی بصری را به دستگاه آموزشی کشور وارد کرد.
باغچهبان برای اولینبار به فکر تعلیم و تربیت کودکان ناشنوا افتاد. در ابتدای کار همه او را مورد تمسخر قرارمیدادند، اما وی طی یک سال موفق شد به سه کودک ناشنوا خواندن و نوشتن بیاموزد.
این معلم دلسوز و مهربان، سرانجام در روز چهارم آذر ماه ۱۳۴۵، در سن ۸۲ سالگی دیده از جهان فرو بست.