۲۰ ژوئن، روز جهانی پناهندگان

به گزارش سرویس وبگردی خبرگزاری صدا و سیما ، جنگ ،درگیری و مشکلات دیگر در سراسر دنیا موجب شده تعداد زیادی از مردم وطن خود را ترک کنند. در حال حاضر شمار انسان‌هایی که در سراسر جهان از بیم پیگرد، جنگ و منازعات نظامی آواره شده‌اند هرگز چنین زیاد نبوده است. به گزارش کمیساریای عالی سازمان ملل برای پناهندگان در حال حاضر بیش از ۸۰ میلیون آواره در جهان وجود دارد، یعنی یک درصد مردم جهان فراری و آواره‌اند. این رقم از سال ۲۰۱۰ تا کنون تقریبا دو برابر شده است. از آن میان حدود ۴۲ میلیون تن در میهن خود آواره‌اند، ۲۶ میلیون تن ناچار به ترک میهن خود شده‌اند و سه و نیم میلیون تن از کشورهای دیگر درخواست پناهندگی کرده‌اند.

حدود ۴۰ درصد آوارگان را کودکان و نوجوانان زیر ۱۸ سال تشکیل می‌دهند. تقریبا ۸۰ درصد آوارگان تلاش می‌کنند به یکی از کشورهای همسایه پناه ببرند. بنابراین بخش اعظم این جا به جایی در کشورهای فقیر و در حال رشد انجام می‌گیرد و سهم کشورهای صنعتی اندک است.

اعلامیهٔ جهانی حقوق بشر  یک پیمان بین‌المللی است که در مجمع عمومی سازمان ملل متحد در تاریخ ۱۰ دسامبر ۱۹۴۸ در پاریس به تصویب رسیده است. این اعلامیه نتیجه‌ی مستقیم جنگ جهانی دوم بوده و برای اولین بار حقوقی را که تمام انسان‌ها مستحق آن هستند، بصورت جهانی بیان می‌دارد. اعلامیه‌ی مذکور شامل ۳۰ ماده است که به تشریح دیدگاه سازمان ملل متحد در مورد حقوق بشر می‌پردازد. مفاد این اعلامیه حقوق بنیادی مدنی، فرهنگی، اقتصادی، سیاسی، و اجتماعی‌ای را که تمامی ابنای بشر در هر کشوری باید از آن برخوردار باشند، مشخص کرده‌است. ماده ۱۳ و ۱۴ اعلامیه جهانی حقوق بشر مربوط به پناهندگان است که عبارت است از:


- ماده ۱۳ اعلامیه جهانی حقوق بشر
۱. هر کس حق دارد که در داخل هر کشوری آزادانه عبور و مرور کند و محل اقامت خود را انتخاب کند.
۲. هر کس حق دارد هر کشوری و از جمله کشور خود را ترک کرده یا به کشور خود باز گردد.

- ماده ۱۴ اعلامیه جهانی حقوق بشر
۱. هر کس حق دارد در برابر تعقیب، شکنجه و آزار، پناهگاهی جستجو و در کشور‌های دیگر پناه اختیار کند.
۲. در موردی که تعقیب واقعا مبتنی به جرم عمومی و غیر سیاسی یا رفتارهائی مخالف با اصول و مقاصد ملل متحد باشد، نمی‌توان از این حق استفاده کرد.

 

ایران نیز به­ عنوان یکی از کشور‌های پیشرو در میزبانی از پناهندگان، سخاوتمندی خود را به­­ شکل قابل توجهی با میسر کردن دسترسی پناهندگان به فرصت­‌های سلامت و بهداشت، آموزش و معیشت که شرایط لازم را برای مستقل و خودکفا شدن آن­ها فراهم می­ کند، نشان داده است. علی­رغم چالش‌های اقتصادی رو به رشد، دولت ایران سرمایه­ گذاری در خدمات حیاتی برای پناهندگان را ادامه داده است وسیاست­‌های فراگیر خود را حفظ کرده است.